گل مریم سر راه تو...

گل مریم سر راه تو پرپر کردم !



تورج پارسی

این آهنگ مرا به یاد اهواز و دوستم علی داد می اندازد ، علی داد از مادری شوشتری و پدری شیرازی پدید آمده بود !! البته نه شیرازی بود و نه شوشتری ، به تلفظ خودش اوبادان بزرگ شده بود اما لهجه اوبادانی هم نداشت  ! از من پرسید چرا من اینطورم خندیدم گفتم راز با مادرست به گفته ی فردوسی ! مادرش شنید گفتگو را ، با گویش شوشتری پرسید : چب گوه " چه می گه " ؟‌ علی داد گفت مادر طبق معمول مزخرفات فلسفی و اذیت !
علی داد یک ماشین مسکویچ داشت ، ماشین  نامش جار می زد که روسی است ، من ماشین را تاواریش* صدا می کردم ، ماشین های روسی لوکس نیستند اما خر آهنی  بارکشند ، یک اما دیگر هم هست و آن اینست که این  ماشین ها برای مناطق گرمسیری ساخته نشده بودند ! به همین دلیل در گرمای ۵۰ درجه اهواز این بیچاره مسکویج جانش به لبش می رسید و گرمازده می شد !! سر به سر خدا بد داد بَیچاره می گذاشتم که می دانی علایم بالنی گرمازدگی ضعف و خستگی ،استفراغ ، گرفتگی عضلات ، سرگیجه ،غش ، سردرد و اسهال و .... است ، تمام علایم در تاوریش آشکار شده باید به اورژانس زنگ بزنی ! علی داد عصبانی می شد و در آن گرما کفر می کفت که می چسیبد !
در یکی از همین روزهای گرما ۵۰ درجه تاواریش باز به گرما زدگی دچار شد و میدانی داد که سر به سر خدا نداد بیچاره بگذارم اما رادیوش کار می کرد و صدای این بانو گیتی پخش شد که خواند : گل مریم سر راه تو پرپر کردم ! خوشم آمد که سرانجام تاواریش خاطره خوبی به جا گذاشت ، یاد خدا داد ، تاواریش و مادر خدا داد و گرمای تنوری اهواز به خیر ! نا گفته نماند که من  زمزمه می کردم : گل مریم سر راه تو پامال کردم !!!!
товарищ یعنی رفیق