پندار درست است یا اندیشه ؟
پندار یا اندیشه ؟ هم
میهن ارجمندی نامه ای خدمت استاد دوستخواه فرستاده و پرسشی را مطرح ساخته
است ، از آنجایی که پرسش و پاسخ راه گشاست هر دو را یک جا می آورم در
اینجا از دکتر دوستخواه با مهر همیشگی سپاسگزاری می کنم : تورج پارسی جناب استاد دکتر جلیل دوستخواه سلام اینجانب
مشغول تدوین کتابی در مورد زرتشتیان هستم. می خواستم دیدگاه جنابعالی را
در مورد شعار زرتشتیان (پندار نیک، گفتار نیک، کردار نیک) را در کتاب
بیاورم. به این معنا که آیا این شعار، ویژه ی دین زرتشتی است؟ ریشه ی اصلی
این شعار چیست و کجاست؟ سپاس فراوان......... *** درود. هم میهن گرامی، نخست
این که پندار نیک، غلط رایجی به جای اندیشه ی نیک است و سبب رواج آن هم
آسانی ی تلفظ پندار به جای اندیشه و هم آوا بودن آن با گفتار و کردار و بی
دقتی در مورد معنای منفی ی آن (= وَهم / خیال ≠ اندیشه) بوده است. دوم
این که این سه کوتاه سخن ِ درخشان و زرّین، گوهر ِ همه ی اندیشه و گفتار
انسانی و والای زرتشت در گاهان گرانمایه ی او و یادگاری از فراسوی هزاره
هاست و گرچه بیشتر کاربُرد آن از سوی زرتشتیان است؛ امّا تنها ویژه ی آنان
نیست و نماد اندیشه و فرهنگ همه ی ایرانیان نیک اندیش و نیک گفتار و نیک
کردار، به شمار می آید. کامیاب باشید. بدرود. ج. دوستخواه 
چاره ی مستانه
چاره ی مستانه
تورج پارسی
ای سیه مو ی و سیه چشم
بیا
تا شب تار مرا
چاره ی مستانه کنی
بیستم اگوست دوهزار دوازده
به دولت ابادی که رسیدم شاعری بود که نثر می نوشت
به دولت ابادی که رسیدم شاعری بود که نثر می نوشت به دولت ابادی که رسیدم شاعری بود که نثر می نوشت
تورج پارسی
نخست
با هدایت آشنا شدم و به همانگونه دیدم که او می دید جهان را که هم چنان می
بینم و در نقطه ای از بوف کور و زنده به گور ماندم که ماندم ، پس تر پایم
به سوی چوبک باز شد از محیط داستانهایش عبور کرده گویشش را می شناختم با آن
اخت بودم ، به دولت ابادی که رسیدم شاعری بود که نثر می نوشت ، در گاه
خواندن کتاب هایش ریتم می گرفتم یک باره حس می کردم که دارم فیلم می بینم
نه اینکه کتاب می خوانم ، همه چیز زنده بود ، راه می رفت ، کنارت می نشست ،
آب تنی مارال مرا به آب تنی شیرین نظامی دوباره برگرداند ، و پس تر بردم
تا غزل آهنگین ریاضی حسین منزوی ! به دو پدیده ی ویژه در ادبیات ایران سخت
تکیه کرده ام یکی هدایت که نه او مرا رها می کند و نه من آهنگ رهایی دارم و
یکی همین مردی است که در دهم امرداد ۱۳۱۹ در سبزوار چشم به جهان گشود تا
جهانی بگشاید که گشود . روزی که در دانشگاه اپسالای سوئد دیدمش و کلیدر گفتگوی میان مان شد گمان بردم که سال هاست که می شناسمش و نیک هم می شناسمش . زادروزش را به مردم ایران و فارسی زبانان و به ویژه اهالی هنر و ادب شادباش می گویم به خجستگی . با مهر همیشگی 
ژرفای درد این کودک
ژرفای درد این کودک تورج پارسی در چه ژرفایی از درد ، دستان کودکانه اش را بر چهره گذاشته است؟ آه
از این همه تاریکی در میهن که به گفته ی همیشگی نصرت "انجماد به تن تاریکی
پیچیده ست"چند روزست گرفتار این عکسم صدای گریه ی محزونش تپش قلبم شده است
سخت دلخراش ، به راستی "سرمایه "و دارندگان سرمایه که این بار با "علم
خدای آن چنانی "به میدان آمده اند غارت می کنند غارت و آنچه می ماند دردست و
درد برای مردمی که از سرزمین ثروتمندشان بهر آنان تنها فقرست و فقر. یک
زلزله یا سیل بازکاسه کوزه را بر سر فقر می شکند. باز زمزمه می کنم تک بیتی را که سالیانی پیش سرودم از سر درد ، درد ایام فزون است و تحمل اندک مرهمی کو که نهم برسر هر لحظه ی خویش 
