همراهی با سیمین بهبهانی
مردم
! آنانی هستند که بدون بخش نامه ، زور اجبار و........ حضور می یابند !
حضوری که معنا دارد ! معنا برایند خرد مردم است ! روز همراهی با سیمین که
برگی پرمعنا از دفتر مردم بود ..... حدیث نیک و بد ما نوشته خواهد شد /
زمانه را قلم و دفتری و دیوانی است ....... و مردم برای سیمین نوشتند .
خش خنده هست مانند همه ی شیرازی ها
من
این اقای دانش را از شیراز می شناسم مهر بان است مانند همه ی شیراز ی ها ،
خش خنده هست مانند همه ی شیرازی ها و خیلی هم کمیاب است مانند همه ی
شیرازی ها ! به أمید دیدار دانش جان ..............دیشب سرنزده به دیدارم
آمد که کلی گفتیم و کلی خندیدیم اما چیزی نخوردیم ، چای هم که سرد بود
!!!!!!!!!!!!!!!
سیمین رفت اما با ماندگاری !
دوباره می‌سازمت وطن!
اگر چه با خشت جان خویش
ستون به سقف تو می زنم،
اگر چه با استخوان خویش
سیمین رفت اما با ماندگاری !
تورج پارسی
سه شنبه نوزدهم اگوست دوهزار چهارده
نیک می دانیم که همه چیز در حال شدن است نه در حال بودن و مرگ هم به عنوان یک ضرورت درجهان رو به رشد به عنوان یک اصل موازی با زندگی جای ثابت می یابد !
آنچه که سیمین از خود برجای گذاشت " زندگی " است ، حرکت در جهت تغیرست در نتیجه همین ضرورت که مرگ نام دارد در سایه قرار می گیرد !
و یکی از رازهایی است که انسان آشکارنمود ، فرایند تدریجی همین ضرورت یامرگ بود . یعنی مرگ فیزیکی انسان زمانی شکل می گیرد که ملیون ها یاخته ی ساختارسازبدن هنگام فعالیت پروتوپلاسمی از کار بیفتد و سبب مرگ یاخته شود ! اما آنچه در برابر ماست مرگ نیست بلکه خود زندگی است ! تعهد ما نسبت به زندگی است ! به گمانم سیمین نمونه ای بسیار پرکاربرد همین تعهد به زندگی است ... انسانی که جاری بود و هم چنان جاری است ! تعهده دوباره ساختن میهن با خشت جان و سقفی از استخوان خود ، صرفا نگاه شاعرانه یا کلام شاعرانه نیست پشت آن تعهدی است که دو چهره دارد : مسئولیت فردی و دیگر مسئولیت اجتماعی ! و شاید هم بتوان گفت روی سخن با یکایک ماست ! دوباره می سازمت وطن ........
....
پیام همیشگی و نوروزی سیمین
آن سال می خواستم که پیش از سنگین شدن بار تلفن به ایران به نخستین کس زنگ بزنم ، ساعت ده و نیم به هنگام سوئد زنگ زدم به تهران چندین ثانیه زنگ خورد و صدای " الوگفتن " بانوی غزل و آزادگی سیمین بهبهانی در گوشم پیچید ، درود فرستادم و احوالی جویی ، خشنودیش را نشان داد ، سپاسگزاری کرد و دریغا گو بود که بیشی از استادان دانشگاهها از ایران رفته اند و ........ سپس گفت شما وکیل من هستید و این جمله را دوبار تکرار کرد که : شادباش نوروزی مرا به گوش همه ی هم میهنان خارج از کشور برسانید ! آرزوی شادمانی و تندرستی برای یکایک ، با آرزوی سالی نو و پربار و......
اینکه من پیام نوروزی بانوی آزاده و متعهد را به یکایک شما رسانیدم امید دارد که پیام این نازنین بانو را گرفته باشید . با مهر همیشگی
سرودن شعر دوباره می سازمت وطن نوشته ی دکتر صدرالدین الهی
http://khaandaniha.com/text/7831
دل تنگی و موسیقی
دل تنگی و موسیقی
تورج پارسی
دوشنبه هیژدهم دو هزار چهارده
یادم هست آن روز هم مانند دیشب و امروز باران بود ، نشسته بودیم گیتارت را روی زانوانت گذاشته و به آن خیره شده بودی ، کمی نواختی و سپس خاموش شدی ، چشم هم نمی زدی ، دل تنگ بودی شایدم دلتنگ تر از گیتارت ! بی ان که به من نگاه بکنی گفتی :
گذشته ی ما از آن دم که زاده می شویم از ما دور می شود اما هنگامی که نوای موسیقی آرام بگیرد و خاموش بشود دوباره گذشته به میدان می آید !!! گفتم من با تو و گارسیامارکز هم رایم اما من دلتنگی را همیشگی می دانم ، در حالی که اکنون کنارم هستی اما دل تنگت هستم ، موسیقی یعنی ورق زدن دلتنگی ها و دل تنگی ها و دل تنگی ها خایماکا.
بوی چوب باران خورده ، چوب سوخته ، بوی خودت می دهی ، بوی دلتنگی
می دهی خایمایکا !
