سرزمینی که بر مدار "مهر و دلدادگی "می چرخد
تورج پارسی
یک شنبه دوازدهم اپریل دوهزار پانزده
اگر عداوت و جنگ است در میان عرب
میان " لیلی و مجنون " ، محبت است و صفا !
باردیگر دمی سرمست شدن از خمخانه ی سخن سعدی شیراز ، سعدی در این شعر نقشه ی زمینی و هوایی سرزمین عشق را ترسیم کرده است ! سرزمینی بی مرز و بی کرانه ، سرزمینی به بلندای ماه آسمان با پرتو مهتابی آن ، سرزمینی که بر مدار مهر و دلدادگی می چرخد ! سرزمینی که قبیله و قومیت ، رنگ ، کوتاهی و بلندی ، داری و نداری در آن جایی ندارد . سرزمینی که کام و ناکامی هر دو شیرین است .. و چون بنای عاشقی بر بیقراری است پس عشق را باید سرزمین بی قراران دانست .
رابعه شاعر پارسی گوی که از هم زمانان رودکی است نخستین بار نام لیلی و مجنون را در شعر می آورد و سپس ترست که نظامی داستان لیلی و مجنونش را درچهار هزار بیت آنهم در کمتراز چهار ماه می سراید .
آنچه این قلم را متوجه تر ساخته است هستی شناسی عشق است در این بیت شانزده حرفی سعدی ، به این عبارت که عداوت و جنگ قبیله ا ی رهی به سرزمین بی قراران که نقش آفرین دارانش لیلی و مجنون است ندارد ، اگر خیمه سوزان و کینه های قبیله ای است اما در میان آن همه شعله های خانمان سوز ، لیلی و مجنون در محبت و صفا می زیند !
اصل بن مایه داستان را بابلی می دانند که پس تر رخت عربی بر می کند ، اما نظامی آنرا رنگ و لعابی ایرانی می دهد !