و خدا می داند ،
که به جز ابر سترون هرگز ،
هیچکس نتوانست ، خوارشان گرداند


و خدا می داند ،
که به جز ابر سترون هرگز ،
هیچکس نتوانست ، خوارشان گرداند
شعر شیرزاد آقایی تصویری بسیار آگاهانه است از ترسالی ! و به گفته ی زنده یاد آقایی تنها ابر سترون است که آدمی را خوار می کند !
بی گمان بی دادی که انسان بر طبیعت روا داشت کمتر از ابر سترون نیست ،،،،، با مهر همیشگی


از تیریشت به " سال آب " در شعر زیبای شیرزاد آقایی گذری بکنیم  :
               
                سال آب است امسال ،
                وبه هنگام درو جای خرمن را ،
                وسعتی باید داد .
                سال ها پیش که باز ،
                سال پرآبی بود ،
                حاصل گندم ده وقت درو ،
                سینه ی اسب کرند ناطور،
                و کمرگاه حصاری را زد ،
                که بلندیش حفاظی است هنوز ،
                باغ پر میوه ی » خان « زادی را ،
                یاد آن سال به خیر ،
                همه شب دهکده های نزدیک ،
                کوس دلشادیشان گوش فلک رامی برد .
                ترکه بازان آن سال ،
                چوب ها بر تن هم بشکستند ،
                و زنا ن هفته ای از سال نبود ،
                که حنا بستن خود ترک کنند ،
                هر که را می دیدی ،
                خنده بر لب ، پر شور ،
                حرف ها داشت زپر باری کشت ،
            وه چه شبها که سر قلعه ی مشرف بر دشت ،
            خواندن شهنامه ، قلب هارا به تپش می افکند .....
            آخر آنجا مردان ،
            ترس شان نیست زتاریکی و جنگ ،
            و خدا می داند ،
                که به جز ابر سترون هرگز ،
                هیچکس نتوانست ، خوارشان گرداند .

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد