این بیت از مثنوی پانسد و پانزده بیتی عارف نامه ی ایرج میرزا ست


به ایران تا بود ملا و مفتی
به روز بدتر از این هم بیفتی
تورج پارسی
آدینه بیست و چهارم جولای دوهزار پانزده
این بیت از مثنوی  پانسد و پانزده  بیتی  عارف نامه ی  ایرج میرزا  ست ، که آنرا شاهکار ایرج در روانی معنا  و آشکاری و عریانی  واژگان و  اوج طنز و سخن آوری ارزیابی می کنم . ایرج   عارف نامه  را در هجو ؟ عارف قزوینی سروده است .
 ایرج میرزا در دیوانش چادر بر سر هیچ واژه ای نکشیده بلکه آن چنان که در فرهنگ کوچه هست بدون کم و کاست به کارگرفته است و این خود از ویژگی های ایرج است . در حالی که دکتر محجوب که زحمت " تحقیق در احوال و آثار ،افکار ، اشعار ، خاندان و نیاکان ایرج میرزا کشیده و با اضافات و ملحقات و مقدمه جدید آنرا به دست چاپ سپرده است  برخی واژه ها را به قول دوست صاحب قلمم رضا ستار دشتی " البت "  برای حفظ عفت خانم عمومی !!! نقطه چین کرده است !!!!  زنده یاد محجوب از ره مهر دیوان کامل ایرج میرزا را که زحمت انرا کشیده بود به دست انتشارات شرکت کتاب داد و یک نسخه نیز از ره مهر به من فرستاد  که سپاسگزارم ...ایرج  و دو بیت  عارف نامه در هجو عارف  :
چرا هر جا که یک بی ریش باشد
ترا فی الفور قوم و خویش باشد
چرا در روی یک  خویش تو مونیست
چرا هر کس که خویش توست کونی است
واژگانی همچون کونی و .. برای حفظ عفت خانم عمومی نقطه چین شده است !!!!
من خواندن عارف نامه را سفارش می کنم ....
به تازگی  شعری  را دیدم  زیر نام : هر وعده که دادند به ما باد هوا بود ! در فیس بوک گروهی به نام ده پنجاهی ها که این شعر را منتسب به ایرج قلمداد کرده از ان جایی  که همیشه آخوند و بیاو بروش مورد نقد بوده و ادبیات ما در این باره کم نیاورده است ، امروزه هم که آخوندان ریا کار  بر راس کشور ما به ناحق نشسته اند مردمان برای کنایت و تمسخر به ریش پر ریای آخوند شعرهایی را زیر نام بزرگان ادب منتشر می کنند که بیشتر مور توجه قرار بگیرد ، توجه این افراد را به این نکته جلب می کنم که این کار درست نیست چرا که  دیوان ایرج میرزا یک امانت فرهنگی است که نباید در آن دخل تصرف کرد یا یا شعری که او نسروده به نامش منتشر کرد .... با مهر همیشگی

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد