به یاد دارم در سال ١٣٤٢، همسر نیکوس کازانتزاکیس، نویسنده معروف یونانی


به یاد دارم در سال ١٣٤٢، همسر نیکوس کازانتزاکیس، نویسنده معروف یونانی، در ایران مهمان من بود و در سفری که به شیراز داشتیم پس از بازدید از مقبره سعدی و حافظ، با تاثر و شیفتگی بسیار سخنی گفت که هرگز فراموشش نکردم: "من در هیچ کجای دنیا ندیده ام که مزار و مقبره یک شاعر بزرگ، زیارتگاه مردم باشد! شاید شما تنها ملتی باشید که با شاعرانتان چنین ارتباط معنوی عمیقی دارید و چنان ارجی برایشان قائلید که حضوری مدام در زندگی شما دارند."
این ویژگی که آن را "شاعرانگی" خوانده ام، به جهان بینی ایرانیان هویتی خلل ناپذیر می بخشد... در صدر آمار پرفروش ترین کتاب ها، هنوز هم که هنوز است، نام دیوان حافظ و مثنوى و شاهنامه به چشم مى خورد و سالى نیست که چندین دیوان جدید از حافظ به زیور طبع آراسته نشود. این موقعیت بى بدیل را با چه معیارى باید سنجید؟ چگونه مى توان این حقیقت اساسى را توجیه کرد؟

از مقدمه کتاب "پنج اقلیم حضور"، داریوش شایگان، تهران، زمستان ١٣٩٢
داریوش_شایگان
یادشون گرامی
پ.ن : آرامگاه حافظ و سعدی در لحظات سال تحویل امسال

Image may contain: one or more people, people sitting and close-up
نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد