چندین و چند برگ پاییزی دارم
برگ های پاییزی
تورج پارسی
چندین و چند برگ پاییزی دارم که از سال ۱۹۹۷ تا ۲۰۰۱ گردآورده ام ، خانگی شده و خانه در بغل دیوان حافظ و شاهنامه و...دارند . نا گفته نماناد که چندین حافظ هم در خانه هست که بیشتر از حافظ خانلری و انجوی شیرازی سود می جویم امروز نمی دانم در پی چه می گشتم که از برگ های پاییزی ام دیداری به دست داد
نخست خوشه گندمی است که آنروز پاییزی سال ۱۹۹۷چیدم ، درست به یادم هست که زنی با سگش هم آمدند به گردش روزانه ، زنی از تبار زیبایی و شعر وآهنگ ، چشم که بر او دوختم به یاد مسعود خجند شاعر قرن هشتم افتادم قرنی که حافظ ، خواجوی کرمانی ـ همان مهمان ابدی شیراز - و عبید ذاکانی را در آغوش دارد ، کمال خجند را زمزمه کردم :
رخی که تو داری کدام " مه " دارد
خدا همیشه ز چشم بدت نگهدارد .!!!....
بلکی مسعود هم در گشت روزانه اش در خجند چنین ماهرویی را دیده که سروده است به هرروی آن خوشه ماندگار کوی من است و ماهرو هم در بیت شعر ی باشنده شد که از قرن هشتم تا کنون می فروزد روشنایی را .
به خانه آوردمش و شناسنامه بر پایش بستم -خوشه گندم را می گویم -که عکسی از خوشه ی زیبا را می بینید و سرانجام در این گشت تک بیتی است از اوحدی مراغه ای که بر رویه ی نخستین حافظ انجوی یاداشت کرده بودم ، یعنی شاعری از قرن هفتم ، قرن مولوی، سعدی ، عراقی و.....
بکوش تا سخن از روی راستی گویی
تو خواهی از همدان باش خواهی از شیراز !
بسیار سنجیده و ساده ، نیکی و درستی مرز نمی شناسد ، اندیشه ، گفتار و کردار نیک برآیند خرد ست ، تو باشنده هر کجای دنیا هستی باش به گفته ی اوحدی از همدان یا شیراز من پا فراترگذاشتم تو نیکی بکار و نیکی درو بکن در هر کجا که هستی، باشد که از میدان کینه توزی های قبیله ای و قومی کاسته بشود . نیک کاری رختی است برازنده هر اندام برای قوم ویژه ای گفته نشده برای انسان سروده شده ، انسان که نیک شد رابطه اش با پیرامون نیز بر مدار نیکی خواهد چرخید .
بکوش تا سخن از روی راستی گویی
تو خواهی از همدان باش خواهی از شیراز !
***
در همین دم شعر را زمزمه کن ، بخوان ، بخوان با من زمزمه کن بانو ، مرد
بکوش تا سخن از روی راستی گویی......
چهاردهم سپتامبر ۲۰۱۱
