دریای از دست رفته‌‌ ی یادها

نیمای کوهستان و یادمان جاری اش ..

نیمای کوهستان و یادمان جاری اش .......
.......................
از نامه ی فرهیخته ارجمند شراگیم یوشیج فرزند نیما به من :
13 دی ماه سال1391 مطابق با دوم ژانویه سال 2013 میلادی. سالروز سکوت و آرامش جاودان نیمای بزرگ را گرامی بداریم و چشم در راه همه ی فرزندان بیدار چشم و آزاد اندیش ایران زمین در ادامه این راه بس دشوار می مانیم. یادش یاد باد و خاطرش گرامی..
>>>>>>>>>>>>>
نیمای کوهستان و یادمان جاری اش .......
" کهنه " و " نو " در ستیز بى درنگ
تورج پارسی
با یاد همیشگی انسانی فرهیخته که ساختمان بحور عروضی را خوب می شناخت و با آن می زیست اما به گفته ی رند شیراز " طرحی نو در انداخت " زبان فرانسه را می شناخت و همین شناخت به وی یاری رسانید که در شعرنیز" پا از گلیم خود " بیرون نهد ! یعنی بحور عروضی پاسخگویش نبود رختی دیگر براندام خویش می خواست !
آنگاه که در جامعه ی مفلوک در سنت ، اندیشه از " رنگ " دیگر سخن به زبان آورد ، سنت با چنگ و دندان رودرویش می ایستد ، شکلک در می آورد ، کنایه ها به سر رویش می پاشاند تا بتواند " طرح نو " را خفه کرده و "سلطنت سنتی "خودرا با توان بیشتری همچون گزمگان حکومتی بر چهار راه و گذرگاه ها بنشاند! که یعنی : فضولی موقوف !
در اصول هم که بنگری همیشه به گفته ی استاد زنده یاد آریان پور :
" کهنه " و " نو " در ستیز بى درنگ
قلب هر چیز است یک میدان جنگ
در اینجا هم نویی را می بینیم به نام نیما و کهنه هایی که با کسوت سلطانی در میدان گاه بیان پدیدارند .اما نیما ی فرزند کوهستان رهروی نیست که دور خود بچرخد یا زبان در کشد، شعرش را می خواند و " صادق هدایت " است که می داند و می شناسد که " رنگ " نوی است و " بار " تازه ای است که نیما آورده ،از جای بر می خیزد با دست و زبان آفرین ها می گوید ش !
و نیما ی یوشیج هوای کوهستانی روستایش را به" شهر شعر "می آورد و هوارا تازه می کند . من نیازدیدم که نیما را از ۱۳۰۰ با " قصه ی رنگ پریده " پی بگیرم تا برسم به " افسانه " در سال ۱۳۲۹ و سپس " مانلی " در۱۳۳۶ .در این پیگیری و همه ی فراز نشیب های زمانه ، آشکار شد نیما دیگر " ناشناس " نیست آشنای آشناتر از آشناست ! چرا که بن بستی را گشود و روندگاه تازه ای را در ادب ایران ساخت . در این روندگاه ، هر رونده ای ره خویش را بر گزید و........چراغی پشت چراغی فروزان گشت یا به گفته ی آرش نورافروز: گشت زمستان همه جا لاله گون
دو سال پس از سرایش مانلی نیما در می گذرد اما چراغ روندگاهش هم چنان فروزان است که فروزان ، وی راپاس می داریم شمعی برمی افروزیم و به ارج همیشگی اش از جای بر می خیزیم . با مهر همیشگی
وبسایت رسمی نیما یوشیج
www.nimayoushij.com

یاد بعضی نفرات
نیما یوشیج
یاد بعضی نفرات
روشنم میدارد:
اعتصام یوسف
حسن رشدیه
قوتم میبخشد
ره می اندازد
و اجاق کهن سرد سرایم
گرم می آید از گرمی عالی دم شان
نام بعضی نفرات
رزق روحم شده است
وقت هر دلتنگی
سویشان دارم دست
جرأتم میبخشد
روشنم میدارد