اوستا زن را " ریته سیه بانو " می نامد که به معنای مهر وفروغ و روشنایی است

اوستا زن را " ریته سیه بانو  " می نامد که به معنای مهر وفروغ و روشنایی است

به مناسبت پنجم اسفند   جشن سپندارمذگان
روزبزرگداشت زن
   تورج پارسی                                                       

روز پنجم اسفند روز ارج زن است ، زنان همه ی سرزمین ها ، این روز به سپنتته آرمئتى sepanta armaiti چهارمین امشاسپند نامورست که در فارسى سپندارمذ یا اسفند شده است .سپنتا آرمئتى به چم آرامش افزاینده است .  در سال نمای زرتشتی روزپنجم هرماه و ماه دوازدهم سال به نام ،سپندار مذ ست که  در جهان مادی نگهبان زمین و نماد ِ زنانگی است
در اینجا یک نکته را باید روشن کرد که بالندگی  جامعه ی بشری برآیند همگامی زنان و مردانست ، جامعه اى که این مهم را نپذیرداز تشیع جنازه ی خویش بر می گردد .
این همدوشى و همگامی و همکاری ، این پیوند انسانی  در واقع شرکت در آبادانی جهان است .  به همین معنا امروزه بر خوان پیوند زناشو یی زرتشتیان نیز قیچى می گذارند  که از همآهنگی و همکارى هر دو لنگه قیچى  اشارت دارد . .

روز زن  هر نامی و نشانی که داشته باشد و در هرگوشه ی دنیا آنرا به هر آیینی که برگزار کنند قابل ستایش است به همین مناسبت در برابر زنان همه ی سرزمین ها کلاه از سر برداشته ، به احترام ایستاده و شادباش می گوییم به ویژه به ریته سیه بانوهای ایران زمین .