از نامه یک دوست به من . پس از سال ها دوری و رفتن کوتاهش به ان دیار

از نامه یک دوست به من . پس از سال ها دوری و رفتن کوتاهش به ان دیار

تورج پارسی

آدینه هیژدهم جولای دوهزار چهارده
........
اما ایران است دیگر و جذابیت های خودش را هم دارد. بگذریم که وضعیت عامه مردم بسیار رقت انگیز و دردآور است. قلب آدم درد میگیرد به این چهره های غمزده و خرد شده زیر بار زندگی که نگاه میکند. کودکان کار، زنهای تن فروش، مردان بی غرور، پدران سرشکسته، مادران مصیبت دیده
خانه پدرتهران هست اما من برای چند روزی حتما و حتما باید راهی شیراز شوم. بغضی گوشۀ گلویم گیر کرده که جز به پنجه های مهربان شهرم، کوجه ها و محله های کودکیم و دستهای زنان رختشوی محلۀ سعدی باز نخواهد شد. جای شما را هم در قلب شیراز حسابی سبز خواهم کرد.

...
کاری داشتید اینجا در خدمت هستم. لطفا اگر چیزی لازم داشتید برایم بنویسید. با مهر و ارادت.