به کجای این شب تیره بیاویزم قبای ژنده ی خودرا !

Yesterday at 18:17 · Uppsala ·  اول سپتامبر دوهزار هفده / دهم شهریور ۱۳۹۶

به کجای این شب تیره بیاویزم قبای ژنده ی خودرا !

تورج پارسی

بازم اتوبوس شاگردان مدرسه تصادف کرد و تعدادی کشته شدند و نوشتند که راننده خوابش برده ! در این کشور راننده بیدار نیست ؟ این همه سازمان های عریض و طویل که هر روزه پته دزدی شان روی آب می افتند به چه کاری جز نماز و طاعت از خدا !!!!!!! مشغولند ؟‌ برای حال مردم کاری نمی کنند در فکرت آخرتند ! دروغ می گویند زاهدان دروغ ! چون به خلوت می روند آن کار دیگر می کنند !

جامعه از نظر بالینی بیمارست ، جامعه گرفتار فاصله ی طبقاتی است ! فاصله ی نوری هم ناهنجاری را پدید می آورد ! در جامعه ی بیمار نه فرد مسئولیت پذیرست و نه دستگاه های عریض و طویل خدا مدار ! در نتیجه هر روز آبستن رویدادی تلخ هستیم !

در این باره مطلبی از بانو فروغ ب که معلم است آوردم ، فروغ در واژه هایش زار می زند برای فرزندان و مطلبی هم از دکتر خطیبی استاد دانشگاه . مطلب آقای اردشیر قنواتی در بمباران ویروسی از دست رفت خواهش کردم دوباره بنویسد به من ! در غم یکایک این سرمایه ها ی میهن گریانم ! با همه ی خانواده ها همدردم ! 
به نام یک معلم فریاد می زنم :

دریغ است ایران که ویران شود ! با مهر همیشگی

هوای سرد دو درجه بالای صفر امروز اپسالا یعنی زمستان زود رس

هوای سرد دو درجه بالای صفر امروز اپسالا یعنی زمستان زود رس ! پشت پنجره ایستاده بودم و این غزل بهاری دیوان شمس گرم مان ساخت ! شراب کهنه ی مولانا همیشه ناب است ! نوش ، نوش

ای نوبهار عاشقان داری خبر از یار ما
ای از تو آبستن چمن و ای از تو خندان باغ‌ ها
ای بادهای خوش نفس عشاق را فریادرس
ای پاکتر از جان و جا آخر کجا بودی کجا
ای جویبار راستی از جوی یار ماستی
بر سینه‌ها سیناستی بر جان‌هایی جان فزا
ای قیل و ای قال تو خوش و ای جمله اشکال تو خوش
ماه تو خوش سال تو خوش ای سال و مه چاکر تو را

خِرَد، نیرومندترین شناختْ افزار ِ جهان در برابر ِ تابو باوری

خِرَد، نیرومندترین شناختْ افزار ِ جهان در برابر ِ تابو باوری

29 August 2010 at 10:34

کشتار بی‌گناهان (۱۵۹۱ میلادی) اثر نقاش هلندی کورنلیس ون هارلم (۱۵۶۲ - ۱۶۳۸ میلادی)

پیوست ِ درآمد ِ 2: 76 - خِرَد، نیرومندترین شناختْ افزار ِ جهان در برابر ِ تابو باوری

یادداشت ویراستار*Copyright © 2006-Iran-shenakhthttp://www.iranshenakht.blogspot.com/

*نقل ِ درونمایه های این تارنما در رسانه های چاپی و الکترونیک، بی هیچ گونه تغییر و با یادکرد از خاستگاه، آزادست.Free to use on any web and media, without any change and with a reference to sourceدوست ارجمند و فرهیخته آقای دکتر تورج پارسی، با رویکرد به درآمد ِ 2: 76 این تارنما، گفتار ِ تحلیلی و روشنگری نوشته و با مهر ِ بی دریغ ِ همیشگی اش به این دفتر فرستاده است که متن ِ آن را برای رساترکردن ِ درونمایه ی درآمد ِ یادکرده، در پی می آورم (این گفتار در تارنمای ِ خبری ی ِ اخبار ِ روز نیز نشریافته است).اگر در میان ِ خوی های کسی، خِرَد ِ او نیرومند ترین نباشد، تباهی اش در خوی های اوست.(اندرزنامه ی ِ پهلوی)از آنجایی که دین اصولا پدیده ای در تاریخ ِ فرهنگ ِ آدمی است، مانند ِ هر پدیده ای در رَوَند ِ تاریخی، باید بتواند مورد بحث و گفتگو قرار گیرد. امّا از آنجا که بر قامتش رخت ضخیم ِ تابو پوشانده می شود، آن را از دسترس دور نگاه می دارند و گفت و گوی درباره ی آن را منع می کنند و جنگ و هفتاد دو ملت را پدید می آورند. تا زمانی که نتوان دین را از این پستو ی تابویی بیرون آورد، این سونامی ی ِ سخت تراژیک هر روزه رخ می دهد؛ چرا که به سبب همین کوته بینی ، در قامت ایمان بر زمین و زمان ماسیده است. تاریخ لبریز از خون بیگناهانی است که در این دادگاه های بلخ کوته بینی ها به فنا کشیده شده اند چرا که "خودی" در برابر ِ "غیر ِ خودی" یا "قرمطی" که همان "دگر اندیش" باشد، میزان کار و داوری است . روزی جنگ در میان خدایان بود و امروز همان جنگ، زمینی شده است. همان خدایان که به قول الکساندر کاروسکی " پندارهایی در دژ های شب اند " رخت آدمی پوشیده و چون به رأی ِ خِرَد، اندیشه نمی کنند، با جنونشان جهان و جهانیان را کوچک می نمایانند و به آشوب می کشانند. با نگاهی به آمار کشتار انکیزسیون، فاجعه ی ِ شرم آور ِ سن بارتلمی ، جنگ های سد ساله و ... که با فتوای خدایان زمینی برای خشنودی عیسا مسیح یا ...، تاریخ را به خون کشاند تا شب جهل و جنون را فراسوی اندیشه قرار دهد شبی که به قول نیما حتا" روی سنگ فرش های خیس " پهن گشته است! آیا شب مورد نظر در رأی ِ شورای هوگنوت ها که نوبت کهنه فروشان راتمام شده دانسته و نو ِ خود را آشکارساختند، نمایان نیست؟ "تنها بریدن سر یک کاتولیک شایسته یک مؤمن (پروتستان) نیست؛ بلکه باید اوّل زبان او را از حلقش بیرون کشید بعد او را شش روز تازیانه زد؛ سپس گوش هایش را عسل مالید و زنبوران و قوچان وحشی را به جانش انداخت یا زخم هایش را بست و دوباره باز کرد و به آنها نمک پاشید یا بدنش را طوری به بالا انداخت که روی نیزه و شمشیر فرود آید یا شکمش را درید و در آن، کاه و یونجه ریخت و آن را به جای آخور، جلوی اسب ها گذاشت."شآید نیازی نباشد که به تاریخ سرزمین خودمان رجوعی بکنیم و از مرگ مزدکیان و مانویان تا شمشیر خون آلود سَعد بن ابی وَقّاص ، حَجّاج و قُتیبه، ازکشتار سنّیان و زرتشتیان و یهودیان و مسیحیان و بهاییان از عصر صفویّه تا کنون و شاید هم تا فردا (؟!) سند ارائه دهیم. این آسیاب جهل و جنون ِ خودْ محوری با خون می چرخد. خونی که در یک روز (فقط یک روز!) از جنگ های صلیبی به فرمان ریچارد ِ شیردل، گرگ ِ خون آشام ِ مسیحیّت با کشتن دوازده هزار اسیر ِ مسلمان در راه خدا بر زمین جاری می شود! از آن سو نیز، دوازده هزار اسیر مسیحی به فرمان گرگ ِ خون آشام ِ اسلام، صلاح الدین ایّوبی در راه ِ الله به خون کشانده می شوند. بی گمان از هر دو سو در راه خدای دین شان می کشند تا خدایانشان زنده و خشنود مانند ! با این تناسب، خدایی که شمشیر نداشته باشد باید در موزه گذاشته شود. شگفتی آور نیست که در این شتاب زمانی ی دانش، هنوز ما هر روز افزون بر کشتار انسان در اثر رویدادهای طبیعی مانند زلزله و سیل و ... رودر روی ِ خونی هستیم که در کوچه و خیابان های جهان در اثر نبردهای دینی بی دریغ جاری است.چرا این آسیاب، سیری ناپذیراست؟ چرا نقطه ی پایانی نیست؟ چرا نباید میان زمان ما با قرون وسطا از این نظر فرقی وجود داشته باشد ؟ به یاد کسی افتادم که در روز تولد پیامبرش گفت : مذهبی که در آن جنگ نیست ناقص است! البته به فرموده ی ِ ایشان باید افزود جنگ علیه دگراندیشان، حتّا اگر به خدایی دیگر، باور داشته باشند. در این میان تکلیف افراد لاییک آشکارست. نکته ی جالب تر این است که باز می توان خدا را مورد داوری قرار داد؛ امّا درباره ی برخی از پیامبران هرگز! یک کاریکاتور آنچنان غوغایی بر پا می سازد که با یک بلیت یک سره، جهانی را به تباهی و سیاهی می کشاند و این بار، سخن ِ پاپ آتش به خرمن می زند تا خون ِ مورد ِ نیاز چرخش ِ شبانروزان ِ جهل و جنون را فراهم آورد. می گویند در زمان جنگ ایران و عراق، پیرد مرد هشتاد ساله ی بختیاری جهت شرکت در جنگ به کمیته مراجعه کرد. به او گفتند که جوانها هستند و خدا از شرکت شما خشنود نمی شود پاسخ داد: مِن ِ خدا اسلام در خَطَرَه !این طنزاز یک واقعیّت خبر می دهد که سخت دردناک است.این قلم، با احترام به انسان و باورهایش، باورمنداست که باید بتوان باورهای انسان و به ویژه باورهای دینی او را شناخت ومورد کنکاش قرارداد؛ چرا که با شناخت -- که رَوَندی اجتماعی- تاریخی است -- می توان این اصل ضخیم ِ تابو رااز جلوی پا برداشت و با خِرَد، آسیاب مورد گفت و گو را از کار انداخت. جهان ِ خِرَدمند، می باید در برابر تابو و نگهبانان تابو بایستد.امروز شوربختانه انسان در زیرگیوتین سرمایه و سرمایه داران هم که به گفته ی آدام اسمیت: "وطن ندارند و هر کجا سرمایه سود ِ بیشتر گردآورَد همان جا وطن شان است و شبانروزان به گردآوی سود مشغولند!" گرفتارست و هیچ گاه سرمایه به این اندازه بی پروا به انداختن یوغ بردگی مُدرن بر گردن ِ جهانیان دست نیازیده بود که امروز شاهد آن هستیم. گواهیم که فقر به اعتبار انسان لطمه می زند و در واقع کشتار می کند. وقتی که دین و سرمایه را در کنار هم قرار می دهیم، آنها راهم سو می بینیم.این قلم، نگرانی ی ِ اندیشه وَر ِ زمانه، استاد دوستخواه را در نه تنها در یکایک واژگانش آشکار می بیند حتّا در عکس او نیز آنرا جلوه گر می داند. گوشه ای از نگرانی وی را در این جا می نمایانم:"... سخنْ کوتاه، تا روزی فرانرسد که سردمداران ِ همه ی کیشهای جهان و نیز ناباوران به همه ی آنها (لائیک ها) بپذیرند که در جایی گرد ِ هم آیند و بر سر ِ پذیرش ِ چیزی همانند ِ منشور ِ همزیستی ی ِ آشتی جویانه و احترام آمیز در میان ِ همه ی باورمندان و ناباورمندان، همداستان شوند و پای بندی ی بدان را به پیروان ِ خود سفارش کنند، جهان روی آرامش و آسایش به خود نخواهد دید و در بر همان پاشنه ی فرسوده ی کهن خواهد گشت. امّا با اندوه و دریغ باید گفت که دل بستن به فرارسیدن ِ چُنان روزی هم، چیزی در حدّ ِ آرزوی ِ مُحال است و در حسرت ِ آن باید این سطرها از شعر ِ یار ِ زنده یادم امّا با اندوه و دریغ باید گفت که دل بستن به فرارسیدن ِ چُنان روزی هم، چیزی در حدّ ِ آرزوی ِ مُحال است و در حسرت ِ آن باید این سطرها از شعر ِ یار ِ زنده یادم مهدی اخوان ثالث را زمزمه کنم: "... من خواب دیده ام/ تو خواب دیده ای/ او خواب دیده است/ما خواب دیده ایم !"(تارنمای ِ ایران شناخت، درآمد ِ ۲/۷۶).در یکایک ِ واژگان ِ استاد، فریاد ِ خِرَدْ باوران جاری است. امّا این قلم، این رؤیا یا خواب را قابل تعبیر می داند و آن، زمانی است که بتوان باورهای انسان و به ویژه باورهای ِ دینی ی ِ او را شناخت ومورد کنکاش قرارداد. آنگاه است که آن زبانزد زیبا و خردمندانه ی کرمانی ها که می گویند: "عیسا به گور ِ خودش، موسا به گور ِ خودش!"، کاربُرد می یابد.

بانو میترا رزاقی از ره مهر یوتوب صدای فروغ را به من فرستاد

بانو میترا رزاقی از ره مهر یوتوب صدای فروغ را به من فرستاد. با سپاس از ایشان بخش کوتاهی از شعر بلند تولدی دیگررا از کتاب 
A LONELY WOMAN
Michael C . Hillman
در اینجا می آورم.
در این کتاب دکتر هیلمن روی شعر فروغ 
پژوهشی در خور انجام داده است

Another birth

My whole being is a dark chant
that perpetuating you
will carry you to the dawn of eternal growths and blossomings.

In this chant I sighed you . sjghed !
in this chant
I grafted you to the tree .

Life is perhaps 
a long street through which a woman 
holding a basket passes every day.

Life is perhaps 
a rope with which a man hangs himself from a branch.

Life is perhaps 
a child returning home from school.

Life is perhaps 
lighting up a cigarette in the narcotic repose between tow love -makings 
or the absent gaze of passerby 
who tackes off his hat to another passerby
with a meaningless smile and a good morning.
همه ی هستی من ایه تاریکی است
که تو را در خود تکرار کنان
به سحرگاه شگفتی ها و رستنی ها ی ابدی خواهد برد

من در این آیه تو را آه کشیدم ، آه
من در ای آیه تو را 
به درخت و آب و آتس پیوند زدم

زندگی شاید
یک خیابان درازست که هروز زنی با زنبیلی از آن می گذرد

زندگی شاید
ریسمانی است که مردی با آن خودرا از شاخی می آویزد
زندگی شاید
طفلی است که از مدرسه بر می گردد

زندگی شاید
افروختن سیاگری باشد در فاصله ی رخوتناک دو هم آغوشی
یا عبور گیج رهگذری باشد
که کلاه از سر بر می دارد
و به یک رهگذر دیگر با لبخندی بی معنی می گوید : صبح به خیر

Forough FarrokhZad- Tavalodi Digar فروغ فرخزاد - تولدی دیگر

فروغ فرخزاد - دفتر تولدی دیگر - تولدی دیگر همه هستی من آیه تاریکیست که ترا در خود تکرار کنان به سحرگاه شکفتن ها و رستن های ابدی خواهد برد من در این آیه ترا آ...

YOUTUBE.COM

باید نگاهی تازه انداخت به پیرامون !

خرگوش نوه ها فافی نام دارد ! ببیند چه مهربانی نشان می دهد به پاندای پنبه ای ساخت IKEA ! باید نگاهی تازه انداخت به پیرامون !