روز پنجم اسفند روز زنان گیتی است در فرهنگ باستانی ایران !
این روز بر زنان جهان به ویژه بانوان میهنم به شادمانی بادا ........ با مهر همیشگی
اوستا زن را " ریته سیه بانو " می نامد که به معنای مهر وفروغ و روشنایی است
به مناسبت پنجم اسفند جشن سپندارمذگان
روزبزرگداشت زن
تورج پارسی
روز پنجم اسفند روز ارج زن است ، زنان همه ی سرزمین ها ، این روز به سپنتته آرمئتى sepanta armaiti چهارمین امشاسپند نامورست که در فارسى سپندارمذ یا اسفند شده است .سپنتا آرمئتى به چم آرامش افزاینده است . در سال نمای زرتشتی روزپنجم هرماه و ماه دوازدهم سال به نام ،سپندار مذ ست که در جهان مادی نگهبان زمین و نماد ِ زنانگی است .....
بنا به پیشنهاد استاد پورداود روز پنجم اسفند به نام پرستاران هم زینت یافت . در اینجا یک نکته را باید روشن کرد که بالندگی جامعه ی بشری برآیند همگامی زنان و مردانست ، جامعه اى که این مهم را نپذیرداز تشیع جنازه ی خویش بر می گردد . این همدوشى و همگامی و همکاری ، این پیوند انسانی در واقع شرکت در آبادانی جهان است . به همین معنا امروزه بر خوان پیوند زناشو یی زرتشتیان نیز قیچى می گذارند که از همآهنگی و همکارى هر دو لنگه قیچى اشارت دارد . .
روز زن هر نامی و نشانی که داشته باشد و در هرگوشه ی دنیا آنرا به هر آیینی که برگزار کنند قابل ستایش است به همین مناسبت در برابر زنان همه ی سرزمین ها کلاه از سر برداشته ، به احترام ایستاده و شادباش می گوییم به ویژه به ریته سیه بانوهای ایران زمین .
