Baby blue eyes

Baby blue eyes

رنگ من ، رنگ درون من ، رنگ درون فکر و اندیشه ی من آبی است . این رنگ مرا با خود می برد ، اسیرش نیستم ، اما جزیى از من است ، در سرشتم شریک است . در نوشته ها به ویژه قصه ها و شعرهایم صاحب خانه است . این رنگ مرا به جایی مى برد که شرابم نمى برد.

رنگ من

تورج پارسی

روی سقف فردا

رویاهایم را رنگ می کنم

تنها ، تنها ،

یک رنگ دارم

رویاهایم آبی می شوند .

آوازی در شور به گوش می رسد

آواز را نقاشی می کنم

آواز آبی می شود .

باران بی تکبر آرام آرام می بارد

یک دنیا خیس می شوم

آه که چقدر خوشبخت آبى شدم .

می خواهم  می خواهم

روی پنجره ی عریان سکوت

تپش قلبم را نقاشى کنم

آیا تو ، تو آبی جان

بانوی بی دریغ رویا

قلب آبی دوست داری ؟

لوند جون ۲۰۰۴

امروز با این گل آشنا شدم ، نامش هست

Baby blue eyes

این گل به راستی گپ می زند آسمان را در خود جاداده  و بر گرده ی زمین نشسته است برای آشنایی به نشانی زیر نگاهی بکنید ، به همین سبب شعر" رنگ من آبی است " را بازنشر می دهم

http://en.wikipedia.org/wiki/Baby_blue_eyes 

ناتاشا کولی دختر روس می خواند

 "  

" گیتار شیون آغاز می کند " فدریکو گارسیالورکا

ناتاشا " کولی ( تیسکان  ) دختر روسی می خواند

تورج پارسی

همه ی  سرزمین ها صاحب دارند

هیچ درختی نیست که مال همه باشد

تنها جایی که من آزادم روی این جاده است

می ترسم که جاده ها را نیز از آن خود سازند

من به مالکیت همه ی آنها می خندم و می میزم .

دست هایم همیشه ی همیشه  پتى است

همچون شبی مهتابی که درگاری به دنیا آمدم

اما من در همه چیز شریکم

حتا در رخت هایی که به بند آویزان می کنند تا خشک بشود .

من عاشقم ، من مى خوانم  ، من می رقصم

من غمگین ترین و دلشاد ترین

آواز هایم را در جاده ها می سازم و می خوانم

آه اگر این گیتار نبود من چگونه فریاد می کشیدم ،

چگونه می گریستم ؟

چگونه .............؟            

سپتامبر هزار نهسد و نود و هفت

اگر توانستی یک لحظه ی مرا ثبت بکن

اگر توانستی یک لحظه ی مرا ثبت بکن

اگر توانستی یک لحظه ی مرا

تورج پارسی

اگر توانستی یک لحظه ی مرا

بر پاره ی روزنامه ای ثبت بکن

آنرا به دست بادی که توفان می کارد بگذار

تا آنرا بر کند از زمین ببرد ، ببرد ، ببرد تا دورست ترین

شاید در گوشه ای روشن از افق

آن لحظه ی ثبت شده ی من

به آزادی برسد !

اگر توانستی یک لحظه ی مرا ثبت بکن

اگر توانستی !

سوم مارس  ۲۰۱۲ اپسالا

نامه‌ی عاشقانه / اسلاورهوف

نامه‌ی عاشقانه / اسلاورهوف

نامه ی عاشقانه حتی بهتر از خود معشوقه است:
وقتی کسی نامه‌ای دریافت می‌کند
آن را برای همیشه دارد، در حالیکه اغلب معشوقه
را به خاطر بی‌پولی یا نارضایتی از دست می‌دهی

آدمی می‌تواند نامه را روز، شب، هر لحظه
که آن را با خود دارد، پیش رویش بگیرد،
عشق را از آن بیرون بکشد تا بدرخشد،
واژه‌ها را بخواند، خیال کند: من این چنین‌ام!

زن نامطمئن است،نامه اما نه.
آدم می‌تواند بعد از دیدن واژه‌های سبکسرانه
لبخند بزند یا تلخ زار

اما اگر می‌توانستم، می‌خواستم از آب و خشکی گذر کنم
همیشه سوی واحه ها و بندرها بروم‌
به شرط آن که مطمئن باشم هر بار نامه‌ای بدستم می‌رسد.

J.Slauerhoff
برگردان: شهلا اسماعیل‌زاده

","type":22}" name="like" type="submit" title="Like this item" class="like_link stat_elem as_link">Like · · Share

تشکیل زنجیره انسانی در آتشکده فیروزآباد

تشکیل زنجیره انسانی در آتشکده فیروزآباد در اعتراض به بی‌توجهی سازمان میراث فرهنگی:

شماری از دوستداران تاریخ و فرهنگ ایران، در حرکتی نمادین، با تشکیل یک زنجیر انسانی، در کاخ اردشیر(آتشکده فیروزآباد)،‌ خواستار توجه مسوولان میراث فرهنگی به داشته‌ها و یادمان‌های نیاکانی شدند. سیاوش آریا، از دوستداران میراث فرهنگی فارس، گفت: «در این آیین که به گونه‌ی خودجوش برگزار شد، شماری از دوستداران فرهنگ ایران که از جای جای میهنمان گرد هم آمده بودند، ‌با تشکیل زنجیره‌ی همبستگی، به بی‌توجهی سازمان میراث فرهنگی و تبدیل شدن بخشی از حریم کاخ اردشیر، به محلی برای خاکسپاری درگذشتگانِ اهالی روستای نزدیک به این کاخ، اعتراض کردند.»
به گفته‌ی سیاوش آریا، باشندگان این زنجیره از ریاست سازمان میراث فرهنگی خواستار رسیدگی هر چه زودتر به وضعیت پیش‌آمده شدند و درباره‌ی هرگونه همکاری برای رفع این مشکل، اعلام آمادگی کردند.
این کاخ که به آتشکده‌ی فیروزآباد نیز نامور است، این روزها با دشواری‌های بسیاری دست‌به گریبان است.
بنابر خبری که چندی پیش، منتشر شد، حریم درجه یک کاخ اردشیر در فیروزآباد استان فارس، گورستان درگذشتگان روستای «آتشکده» شده است. از آنجایی که سازمان میراث فرهنگی، بدون پرداخت هزینه‌ای، زمین‌های کشاورزی پیرامون کاخ را برای ثبت حریم کاخ، تملک کرده، چندسالی است که مردم روستای آتشکده در رویارویی با این کار سازمان میراث، مردگان خود را در حریم این یادمان هزاران ساله، به خاک می‌سپارند.
کاخ اردشیر بابکان در 100 کیلومتری جنوب خاوری(:شرقی) شهر شیراز از سازه‌‌های بی‌همتای معماری ایران است.

سرچشمه گزارش : تارنمای خبری امرداد
http://www.amordadnews.com/neveshtehNamyesh.aspx?NId=7036