روبروی خانه ی من در بیابان

‫دیروز سوم جون پس از مسافرت یک ماهه به دیار عمو سام !!! به کشور سلطنتی سوئد برگشتم . شعر کولی را دو سال پیش در روز چهارم جون در ویرجینیا سرودم امروز چهارم جون است آنرا باز نشر می دهم ،،،،،،،،،‬

 
روبروی خانه ی من در بیابان 

تورج پارسی

روبروی خانه ی من در گرمازار بیابانی دورتر ،
زنی است کولی
با گوشواره ای از فلس ماهی
و خلخالی از جنس  " شور و دشتی " .
او شب ها عریان می شود
تا ماه ، دورگرد نقرفام
در دستگاه " سه گاه "
 بر اندامش که از جنس سبزه و شعرست  بوسه بزند.
آنگاه که دورگرد نقره فام در خود می خزد
در گوشه ای خوار و زار
ستارگان به بزم کولی می آیند
و من که همسایه ی خاربیابانم و خانه ام نه در دارد و نه دیوار
به تماشای شبانه ی کولی می نشینم
که می تازاند زندگی را  و من را و خلخال ها را
در گستره ی همه ی تنهایی ها  .                               
 چهارم جولای ۲۰۱۰ ویرجینیا

من هستم

جلوی در ورودی فروشکاه زنجیره ای walmart، عکاس خواهرم ناهید

أنان که از بهشت و شکل اجباری ان دم می زنند

أنان که از بهشت و شکل اجباری ان دم می زنند همآنانی‌ هستند که بر روی زمین جهنم ساخته ا‌ند !!!! و گر نه " که رفت به دوزخ و که آمد ز بهشت !!!!!
تورج پارسی‌


تاچند زنم به روی دریا ها خشت
بیزار شدم ز بت پرستان کنشت
خیام که گفت دوزخی خواهد بود
که رفت به دوزخ و که آمد ز بهشت

کودکان فقر ، کودکان درد ، کودکان کار ، کودکان خیابان های جهان بی داد !!!!