باز می خواهم که پیدایت کنم

باز می خواهم که پیدایت کنم

    تورج پارسی

باز می خواهم که پیدایت کنم

ازغم هر لحظه آگاهت کنم

رفتی با خود ببردی روز را

 هدیه کردی درد دنیا سوز را

درد هجرانت مرا آواره کرد

هستیم برباد داد ، بیچاره کرد

بی تو من تنهاترین غصه هام

موج دردناک درون قصه هام

در شبان لحظه ها دیوانه ام

 از خود و از هستیم بیگانه ام

باز می خواهم که پیدایت کنم

ازغم هر لحظه آگاهت کنم     

 دسامبر ۱۹۸۰      

تن سرشار کن از برهنگی

تن سرشار کن از برهنگی

تورج پارسی

تن سرشار کن از برهنگی

من از این همه دیوار می ترسم

گیسو بیافشان بر کال شانه

و نگاهت را  بر رویاهایم بدوز

شاید که در من

ترانه ای در حال سرودنست .

 

با‌چشمانم که هزارانند اکنون  و همیشه

بر تنت می نویسم :

 با تو به دنیا می آیم

 با تو می رویم

تن سرشار کن از برهنگی

من و این همه دیوار ......

هیهات ، هیهات !

۳۰ اپریل ۲۰۱۱

در پس تاریک روزگار

در پس تاریک روزگار

تورج پارسی

 

امید در پس تاریک روزگار

تابد دوباره و خواند سرود عشق

 

چهارم جولای دوهزار دوازده . اپسالا

نگاهت آبى و آبى است ، آبى جان


نگاهت آبى و آبى است ، آبى جان


    نگاهت آبى و آبى است ، آبى جان

 

تورج پارسى

 

نگاهت آبی و آبی است ،

                و لبخندت ،

                    به سان قطره ی باران ،

                            سخاوت و دهش دارد .

 

    بهاری سبز در دستان خود داری ،

    بهاری ،کاندر پی ندارد فصل پاییزی .

 

    لبانت واژه آشتی و امیدست ،

        که شب را می دهد پیوند با روزان آفتابی ،

          و شب رویای آرامی است در گیسوی افشانت ،

                                     که برهر تارآن ،

            من خانه وکاشانه اى  دارم

ازجنس شعر و نغمه ى دلکش

نگاهت آبى و آبى است ، آبى جان !.

نگاهت .........                

 مه ۸۸ اپسالا

 

· · ·

پرنده خواب پرواز می بیند

پرنده  خواب پرواز می بیند

تورج پارسی

موزاییک آشفتگی هایم

سنگ فرش کوچه را غمگین کرده است

درهای چوبی کهنه ی خانه ها

به سختی نفس می کشند

 و خبری هم از آفتاب نیست .

 دلواپس پرنده ای هستم

که در خلوتگه تاریکش خواب پرواز می بیند.

سی ام جون دوهزار دوازده