به خاطر دست هایت

به خاطر دستاهایت

به خاطر دست هایت

تورج پارسی

به خاطر دست هایت

با پای برهنه و پتی

از دیوارهای خاردار زمانه

از همه ی صخره ها و کوه ها ـ بی آنکه مرا کفش های آهنین باشد ـ

از همه گنداب های چرکین در چرک همه ی لحظه های تلخ بی رویا

از همه ی گریه های شبانه ام که عمری است به آن ها عادت کرده ام

عبور می کنم ، عبور

تا سرزمین آبی دستانت را ببویم ،

وببوسم در ترنم لبانی که آواز ی جهانی می خوانند

تا در گستره ی نگاهی فروتن که سال ها ست آنرا پس انداز کرده ام

در چشمانت سفر کنم .

آه اگر دنیا فقط ، فقط یک تخته سیاه به وسعت زندگی داشت

بی گمان نامت را با همه ی خط های جهان بر آن می نوشتم

تا جهان را به یگانگی همیشگی اردی بهشت دست هایت بخوانم .

با پای برهنه و پتی ......................................... فوریه ۲۰۱۰ پاریس