دریغ و درد زمان اسب بادپایی بود

فکر می کنم سال چهل و نه بود شبی پاییزی که در حضور نصرت از دولت می سر را " گرم " کرده بودیم این تک بیت را سرودم

 

دریغ و درد زمان اسب بادپایی بود

مرا به وادی حسرت کشاند و خویش گریخت

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد