فغان ز جُغد ِ جنگ و مُرغوای ِ او / که تا ابد بریده باد نای ِ او

جُغد ِ جنگ

بهار

بُریده باد نای ِ او و تا ابد / شکسته و گُسسته پَرّ و پای ِ او

ز ِ من بُریده یار ِ آشنای ِ من / کزو بُریده باد آشنای ِ او

چه باشد از بلای ِ جنگ، صَعب تر/ که کس امان نیابَد از بلای ِ او

شراب ِ او ز خون ِ مرد ِ رنجبر/ وُ زاستخوان ِ کارگر غِذای ِ او

همی زَنَد صَلای ِ مرگ و نیست کس/ که جان بَرَد ز صَدمَت ِ صَلای ِ او

همی دَهَد نِدای ِ خَوف و می رَسَد/ به هر دلی مَهابَت ِ نِدای ِ او

همی تند چو دیوپای در جهان / به هر طرف کشیده تارهای او

تورج پارسی چهارشنبه 5 مهر‌ماه سال 1391 ساعت 05:32 ب.ظ

دریای از دست رفته‌‌ ی یادها