چه با شکوه است زبده بودن هنرمند:
چه با شکوه است زبده بودن هنرمند:
یار پیمانه منم از خود بیگانه منم
رسوای زمانه منم دیوانه منم
تورج پارسی
زنده بودن جاری شدن در تاریخ است ، تاریخی که مردم آگاهانه ـ تاکید می کنم ـ آگاهانه به آن " آری " می گویند ! اگر چه مرگ به عنوان یک ضرورت درجهان رو به رشد به عنوان یک اصل موازی با زندگی جای ثابت می یابد اما جاری بودن در تاریخ ـ هر کس به نسبت مسئولیت فردی و اجتماعی اش ـ مرگ را در سایه می اندازد ! در بدرود واپسین با نسا ی ـ جسد ـ استاد همایون خرم جاری بودن در تاریخ و آری مردم را آشکار و آشکارتر دیدم ! هارمونی صدای مردم یک اوج بود که با نی سوزناک موسوی بر تارک هنر و هنر مند نشست !
بی گمان ما روندگان این راه بی پایانیم ، قمر ها، تجویدی ، یاحقی ها ، خرم ها و............. و........ نه تنها " سرای زرنگار " نداشتند بلکه نیازمند هم بودند اما نام شان ، آوازه شان می ماند و مایان در غم و شادی خود کارکردشان را زمزمه می کنیم .
همکار آلمانی داشتم که تز دکترایش را روی دین زرتشتی نوشت ،هرگاه که به ایران می رفت با نوار و سی دی موسیقی ایرانی بر می گشت ، یک روز که باهم کار می کردیم نواری از شجریان گذاشت پرسان شدم ، پاسخ داد موسیقی ایرانی به من یاری می رساند که تاریخ ایران را بهتر بفهمم !
در اینجا یادی می کنم ازگلهای رنگارنگ برنامه شماره ۳۸۴ که آواز خش دار قوامی در آن پخش شد و ترانه ی رسوای زمانه منم که بهادر یگانه آنرا سروده و همایون خرم در مخالف سه گاه آهنگش را ساخته بود و بانو الهه آنرا خواند . امروز که بدرود با نسای خرم بود نه معروفی ، نه قوامی ، نه عبادی ، نه بهادر یگانه حضور نداشتند اما در صدای گیرای " مردم " حضورشان آشکار بود ! به راستی در صدای گیرای مردم .
متن ترانه رسوای زمانه منم :
شمع و پروانه منم مست میخانه منم
رسوای زمانه منم دیوانه منم
یار پیمانه منم از خود بیگانه منم
رسوای زمانه منم دیوانه منم
چون باد صبا دربه درم با عشق و جنون هم سفرم
شمع شب بی سحرم از خود نبود خبرم
رسوای زمانه منم دیوانه منم
تو ای خدای من شنو نوای من
زمین و آسمان تو می لرزد به زیر پای من
مه و ستارگان تو میترسد ز ناله های من
رسوای زمانه منم
دیوانه منم
وای از این شیدا دل من مست و بی پروا دل من
مجنون هر صحرا دل من رسوا دل من
ناله تنها دل من داغ حسرت‌ها دل من
سرمایه سودا دل من رسوا دل من رسوا دل من
خاکستر پروانه منم خون دل پیمانه منم
چو شور ترانه توئی چون آه شبانه منم
رسوای زمانه منم دیوانه منم
