نگاه صدایی است که می ماند

نگاه صدایی ست که می ماند
تورج پارسی
آدینه بیست و هفتم دسامبر دوهزار سیزده

لحظه ها در سمت و سوی این نگاه ایستادم ،
 تا دورست ها می رود آرام ، آرام !
نگاه صدایی ست که می ماند !
 نگاه غزل های نسروده و آهنگ های نساخته است اما آدمی را گه در ترنم و گه در گوشه ی " دشتی " گیر می اندازد ! نگاه هزاران هزار نوشته ایست که جهانیان در ترجمه ی آن " هم زبان" ند  ! نگاه یادمان عشق است و عاشقی گاه و گه نیز درد سکوت یا سکوت درد ست ! نگاه تک بیت زیبایی است رها شده در هستی !
نگاه صدایی ست که می ماند !