" در دورهایى که زن اصلاً به حساب نمی آمده است " زرتشت " به زن نگاه کرد "

" در دورهایى که زن اصلاً به حساب نمی آمده است " زرتشت " به زن نگاه کرد "

پروفسور ژاله آموزگار :‌

هر چیزى روند اجتماعى و تاریخى خود را میگذراند اما با اعتقاد میتوانم بگویم؛ در دورهاى که زن اصلاً به حساب نمی آمده است " زرتشت " به زن نگاه کرد. او در قدیمیترین بخش اوستا میگوید؛ «من روان زنان پارسا و مردان پارسا را میستایم» پس هم براى زن روان قائل میشود هم او را در زمره پارسایان قرار میدهد و هم او را میستاید و این موضوع جایگاه زن را بیان میکند. البته زن در فرهنگ بومى ایران و به طور کلى در فرهنگهاى ایستا موقعیت محکمى داشته است اما وقتى جامعه و قومى مهاجرت میکنند بدون شک زن عقب مینشیند چرا که در اینجا نیروى جسمانى مطرح است. از طرف دیگر وقتى جنگ اتفاق می افتد، زن تبدیل به شىء میشود و جزو غنائم جنگ به شمار مىآید و بار دیگر به عقب رانده میشود و به سراپرده میرود. از این زمان به بعد هبوط زن آغاز میشود و ما به آیین «زروانى» میرسیم. زروانیت به قدرى ضد زن میشود که حتى زایایى را نیز از زن میگیرد. کم کم گرایشهاى زاهدانه مردان و ضعف آنان در پایبندى به زهد و متهم کردن زنان به اغواگرى، زنان را بیشتر به عقب میراند.