دریای از دست رفته‌‌ ی یادها

و برخی روزها سرشار از " شروه " است ! همه چیز در" دشتی " کوک شده است !

تورج پارسی

شانزدهم جولای دوهزار هفده

در روزهای سخت در پیاده روهای شعر و موسیقی راه می روم ، کدامین روز سخت نیست ؟ سختی های تلنبار شده روزگاران ! و برخی روزها لبریز از " شروه " است ! همه چیز در" دشتی " کوک شده است ! دیروز با نیر گپی زدیم گفت در وایلای روزگار که همه جور مورد هجوم هویتی هستیم مرگ چنین " مریمی " کمرشکن می شود ! او برگی روشن و شفاف از هویت فرهنگی ماست / نقل به معنا / ...و........
سراغ آتشی رفتم ! کلام گرم جنوبیش در عبدوی جط تا ......

" امسال ، ایل
بی وحشت ِ معلق عبدوجط
آسوده دل ، ز تنگه دیزاشکن
خواهد گذشت
دیگر پلنگ " برنو " عبدو
در " کُچه " نیست منتظر قرچ های ایل
امسال
آسوده تر
از گردنه ، سرازیر خواهید شد
آتشى نه تنها بر شعر جنوب اثر گذاشت بلکه از شاعران مطرحی است که به قول نصرت صدای مشخصی دارند یا به گفته ی خودش "روى دست کسی رونویسی نکرده است " و همین صدای متمایز او را در عرصه ی شعرایران زمین سرپانگهداشت . در این صدای متمایز" شعراز رنج روح مایه می‌گیرد نه از تفنن. روح رنجیده هم نعره می‌زند و هم می‌نالد و هم سکوت می‌کند".از دیگر ویژگی شعر آتشی فضای بومی آنست که گر می کشد به بالا و دامنه می گیرد و به تکرار نمی افتد بلکه در خود تازه می شود :
من از جنوب
من از جنوب چشمه عطش
من از جنوب ماسه مار
من از جنوب جنگل دکل
من از جنوب باغ ساکت خلیج
من از جنوب جنگل بزرگ آفتاب آمدم
من از جنوب تشنه زی شمال آب آمدم
کنون بیا مراببین پدر
بیا مرا ببین کنار جنگل بلند آب
چگونه تشنه مانده ام
چگونه رخ فشرده ام به ساقه های دیرتاب نور
در اشتیاق ذره ای عطش
پدر بیا!‌ ببین
چگونه من سوی سراب آمدم........

این زبان ، این کلام آرزومند و مسئول و بی هیاهو آنچنانست که سفیر گنجشکان دشتستان می شود :
به پرنده های جنگل گیلان
پیغام دادم
که در نماز سحرگاهی
و در ملال تنبلی آبسالی جاوید
گنجشک های تشنه ى دشتستان را در یاد داشته باشند
( ترانه ای در مایه ی دشتی / کتاب آواز خاک)

در روزهای سخت در پیاده روهای شعر موسیقی راه می روم ، کدامین روز سخت نیست ؟ سختی های تلنبار شده روزگاران ! و برخی روزها لبریز از " شروه " است ! همه چیز در" دشتی " کوک شده است