" گاهی آرزو می کنم ....
امروزدر سایت یلدا بانو میرزایی از خاک گل پرور و شاعر پرور شیراز به نوشته ای از ایشان بر خورد کردم که همگان را به خواندنش دعوت میکنم . طنزی ظریف و دل نَشین که از منظر جامعه شناختی نشانه ای از درد ژرف جامعه ی ماست که جوانان را سخت آزرده ، غمگین و ..............ساخته است . با مهر همیشگی
" گاهی آرزو می کنم کاش همه ی انگشتان دستم انگشت شست بود
تا همه را یکجا به زندگی حواله می کردم "
" به شرط چاقو به دنیا آمده اند "
پروین صفاری
اینجا سالهاست که دیگر به قصه های هم گوش نمی دهند دست خودشان نیست به شرط چاقو به دنیا آمده اند و "تا پیراهنت را سیاه نبینند , باور نمی کنند چیزی از دست داده باشی"
پروین صفاری
***
به شرط چاقو به دنیا آمده اند " من از دو منظر به این جمله می نگرم روان شناسی و جامعه شناسی می بینم فنومن هایی درست شده که با آنها فاصله دارم در نتیجه باید با ابزار تازه روان شناختی و جامعه شناختیبه سوی شان رفت و آنالایز کرد ! همین جمله آن چنان مرا با خود برد که جز یک پژوهش میدانی که بتواند پاسخگو باشد ره دیگری نیست . اهل تعارف اصلن نیستم زبانی باز و بازتر درام که بی پروا هم هست به شما " پروین بانو صفاری " دست مریزاد می گویم و به همن دلیل مرتب به خانه شما " سایت "سر می زنم تا بتوانم به روز بشوم . با مهر همیشگی
یکی از شاگردان سال های دور و نزدیک به من " پرند خیال " شعری را به ما پیشکش کرده است ایشان نوشته اند :
.... ..این شعر رونیز تقدیم شما می کنم درضمن از موسیقی درین سال ها غافل نشدم .
بنازم به نازتو ،خورشید ناز
که پرده درانی..ازین کهنه ساز
بزن،هرچه خواهی ..به هر نغمه ای
که شورم. سر ا پا ...برم تا..حجاز
با سپاس همیشگی از" پرند خیال "و اما درباره ی واژگان موسیقیایی :
* پرده : در موسیقی ایرانی هر لحن یا آوا از پرده ای می آغازد و گردشی در پرده ها می کند و سرانجام به جایگاه نخستن برگشت می کند . البته جامه دران هم داریم در مایه افشاری ، همایون و بیات اصفهان .
* شور ـ هفت دستگاه موسیقی ایرانی عبارتند از شور . همایون ، نوا ، سه گاه ، چهارگاه ، راست پنج گاه و ماهور . شور خود وابستگانی دارد که عبارتند از افشاری ، بیات ترک یا شیراز ، دشتی و ابو عطا
حجاز ـ گوشه ای است در مقام شور و دشتی و ابوعطا .